Povodom obeležavanja stogodišnjice od oslobođenja Budve u Prvom svetskom ratu u ovom primorskom gradu postavljeni su bolbordi oko kojih se podiglo mnogo prašine proteklih dana.
Na bilbordima je prikazan svečani ulazak srpske oslobodilačke vojske u Budvu na Mitrovdan 1918. godine, a upravo je ovo bio razlog negodovanja režimskih medija i pojedinih organizacija u Crnoj Gori.
Bilbordi su u Crnoj Gori dočekani sa mnogo negodovanja, te su čak opisivani kao skandal i provokacija, pa čak i “udar na ustavni poredak Crne Gore”.
Da je stvar poprimila ozbiljne razmere govori i reakcija Ministarstva kulture Crne Gore. Naime, iz ove ustanove stiglo je saopštenje da su bilbordi u Budvi „pokušaj falsifikovanja istorije“, jer, kako dalje navode, „svi istorijski izvori nedvosmisleno ukazuju da je oslobođenje Budve predstavljalo čin povlačenja austrougarske vojske sa crnogorskog primorja, u čemu nije učestvovala armija nijedne druge države“, kao da se ratovi dobijaju i gube dobrovoljnim povlačenjem i kapitulacijom, piše Sputnjak.
Ko tu zapravo falsifikuje istoriju i da li je srpska vojska koja je 1918. godine oslobodila Crnu Goru, pa i Budvu, bila oslobodilačka ili pak okupatorska, kako glasi teza koja se poslednjih godina aktivno promoviše u crnogorskoj javnosti?
U ozbiljnoj istoriografiji odavno je razjašnjeno pitanje da li je srpska vojska oslobodila Budvu, kao i šta se sve desilo 1918. godine, kaže za Sputnjik dr Budimir Aleksić, komentarišući najnovije događaje povodom postavljanja bilborda u čast „oslobođenja Budve“. To što crnogorska mitomanska istoriografija, odnosno pseudo istoriografija, i aktuelna politika uspostavljaju tezu da je bila okupacija stvar je jedne politike i ideologije koja je eminentno antisrpska, dodaje Aleksić.
„U nauci kod svih ozbiljnih i dobronamjernih ljudi koji žele da znaju istinu, nema spora šta se desilo 1918. godine, a to je da je Crna Gora većinski odlučila preko svojih političkih predstavnika da se ujedini sa Srbijom i da zajednički uđe u Kraljevinu Srba, Hrvata i Slovenaca, i da je srpska vojska bila oslobodilačka, upravo onako kako piše na ploči iznad gradskih vrata u Starom gradu u Budvi. Naravno, ideologija koja tako netačno i zlonamjerno gleda na te događaje, jasno je da je protiv obilježavanja jubileja koji je bio maltene najznačajniji u istoriji Budve“, kaže Aleksić.
Istoričar Aleksić, takođe, napominje da je Budva vekovima bila pod okupacijom, još iz vremena Nemanjića, i da je oslobođena tek te 1918. godine.
Te iste godine, na Berlinskom kongresu Crna Gora je dobila i najveći deo primorja, koji je danas deo njene teritorije. „Na Berlinskom kongresu 1878. godine Crnoj Gori su pripali Bar i Ulcinj. Oko Ulcinja je bio dugogodišnji spor, dok je Bar bio u sastavu Crne Gore, a granica je bila riječica Željeznica koja je na ulazu u sâm grad Bar, što je bila granica između Crne Gore i Austrougarske. Ostali dio današnjeg crnogorskog primorja ostao je u sastavu Austrougarske sve do 1918. godine. Većinsko stanovništvo bilo je ubjedljivo srpsko i pravoslavno, uz nešto malo rimokatolika, i svi su oni jedva čekali da se oslobode od austrougarske okupacije, tako da na primer 1918. godine Boka donosi odluku da uđe u sastav Kraljevine Srbije. Sa istorijskog stanovišta stvari su potpuno jasne“, izričit je Aleksić, prenosi Sputnik.
