Božić je nejveći hrišćanski praznik koji slavi rođenje Isusa Hrista, Božijeg sina. Ovaj dan se obeležava 7. januara po julijanskom, a 25. decembra po gregorijanskom kalendaru.
Prema Bibliji, Isus Hristos je Sin Bižiji, kojeg je u Vitlajemu rodila Devica Marija, blagošću Svetog Duha. Posle Blagovesti Marija i Josif su krenuli iz Nazareta u Vitlajem, na kom se putu i Marija porodila u jednoj štali. Anđeli su pastirima dojavili vesto o Isusovom rođenju, a zvezda repatica je dovela Mudrace sa istoka da se poklone Isusu.
Ovaj najradosniji hrišćanski praznik se oduvek svečano proslavljao u našem narodu. Toga dana, u ranu zoru, pucanjem iz pušaka i prangija i zvonjenjem crkvenih zvona objavljuje se crkveno slavlje. Običaj je da se svako pozdravi sa Mir Božiji, Hristos se rodi, a da se otpozdravi sa Vaistinu se rodi. Od ranog jutra u domaćinstvima se počinje sa posebnim običajima, pa tako domaćica, čim ustane, umesi česnicu u koju stavi jedan novčić, pa se za onog ko ga nađe veruje da će imati novca tokom cele godine. Cela porodica, zatim, ide na jutarnju liturgiju, gde se pričešćava i nakon toga se vraća kući da čeka polažajnika.
Zatim sledi Božićni ručak, koji je najčešće najsvečaniji i nabogatiji ručak u godini. Tada svi ukućani posedaju oko stola i na znak domaćina ustaju. Domaćin pali sveću, okadi kuću i ukućane tamjanom i očita molitvu. Nakon molitve, ukućani se mirobožaju tako što se međusobno izljube i izgovore: Mir Božiji među nama, Hristos se rodi! Onda se lomi česnica, okrećući se tri puta u krug sa leva na desno. Nakon česnice, skida se pečenica sa ražnja i stavlja na sto, domaćin joj odvaja glavu i plećku i stavlja je na čuvanje do Malog Božića.
Običaj je kod nas da se Božić slavi tri dana.
