Iz biografije jedinog srpskog nobelovca i najvećeg našeg pisca, Ive Andrića, poznato je da je u jednom periodu bio član i podržavao pokret Mlada Bosna.
Tome svedoči i jedan Andrićev zapis iz 1934. godine u kome srpski nobelovac govori o samom pokretu, svojim saborcima, idealima i Gavrilu Principu.
Mlada Bosna je političko-revolucionarna omladinska organizacija, nastala oko 1904. godine, koja se borila protiv okupacije provincije Bosne i Hercegovine od strane Austrougarske, a za njeno pripajanje Srbiji i drugim južnoslovenskim zemljama.
Herojsko žrtvovanje zarad oslobođenja od austrougarske torture, za mladobosance bilo je logično.
Ova na početku idealistička organizacija puna mladih ljudi deceniju kasnije zauvek je ostala zabeležena u istoriji kada je njen član, Gavrilo Princip ubio nadvojvodu Franca Ferdinanda.
Među članovima Mlade Bosne bilo je intelektualaca koji su se školovali u Beču. Dela Vladimira Gaćinović i nobelovca Ive Andrića, ostavila su značajan pečat u srpskoj književnosti.
U gimnazijskim danima Andrić je bio vatreni pobornik integralnog jugoslovenstva, član Mlade Bosne i strastveni borac za oslobođenje južnoslovenskih naroda od austrougarske vlasti, piše Dnevno.
Evo šta je jedini srpski Nobelovac napisao o Mladoj Bosni davne 1934. godine:
„Ne žaleći se i primajući hod događaja i red stvari u ljudskoj sudbini, ne tražeći od novog naraštaja više razumevanja nego što on može da ga ima, mi, iz 1914. godine, upiremo danas jedan drugom pogled u oči i sa žarom, ali i sa tom dubokom melanholijom, tražimo ono naše iz 1914. godine, što je izgledalo strašno, divno i veliko, kao međa vekova i razdoblja, a što polako nestaje i bledi kao pesma koja se više ne peva ili jezik koji se sve manje govori.
Ali, između sebe, gledajući jedan drugom u zenice koje su videle čuda, prava čuda, i ostale i dalje žive da gledaju ovo svakodnevno sunce, mi podležemo uvek neodoljivom, za nas večnom čaru tih godina. Tada mi opet dobivamo krila i okrilje patnje i žrtve savladanog straha i prežaljene mladosti.
I dok nas traje, mi ćemo u sebi deliti svet po tome na kojoj je ko strani bio i čime se zaklinjao 1914. godine. Jer to leto, leto 1914, žarko i mirno leto, sa ukusom vatre i ledenim dahom tragedije na svakom koraku, to je naša prava sudbina”.
Opanak/Dnevno
