Na današnji dan u Beču je preminuo najpoznatiji reformator srpskog jezika i pisma – Vuk Stefanović Karadžić. Bio je i filolog, sakupljač narodnih umotvorina i pisac prvog rečnika srpskog jezika. On je najznačajnija ličnost srpske književnosti prve polovine XIX veka.
Vuk Stefanović Karadžić je rođen u Tršiću 1787. godine. Učestvovao je u Prvom srpskom ustanku kao pisar i činovnik u Negotinskoj krajini, a nakon sloma ustanka preselio se u Beč, 1813. godine.
Tu je upoznao Jerneja Kopitara, cenzora slovenskih knjiga, na čiji je podsticaj krenuo u prikupljanje srpskih narodnih pesama, reformu ćirilice i borbu za uvođenje narodnog jezika u srpsku književnost.
Vukovim reformama u srpski jezik je uveden fonetski pravopis, a srpski jezik je potisnuo slavenosrpski jezik koji je u to vreme bio jezik obrazovanih ljudi. Tako se kao najvažnije godine Vukove reforme ističu 1818, 1836, 1839, 1847. i 1852.
Izdao više zbirki narodnih pesama i pripovedaka, prvu srpsku gramatiku i rečnik.
Njegovi posmrtni ostaci 1897. preneti iz Beča i sahranjeni uz Dositeja Obradovića ispred Saborne crkve u Beogradu.
