U zabačenom mioničkom selu Planinica, nalazi se originalna crkva brvnara posvećena Pokrovu Presvete Bogorodice. Ova crkva ima izuzetno neobičnu sudbinu jer je seljena ukupno 4 puta. U istorijskim zapisima se može pronaći podataka da su u 18. i 19. veku crkve premeštane sa jednog na drugo mesto i to uopšte nije bila neobična pojava. Crkva brvnara se prvo nalazila u selu Veliševac, gde su prema starim predanjima, Srbi ubili nekoliko turskih vojnika. U strahu da će im se Turci osvetiti tako što će im spaliti svetinju, grupa srpskih seljana odlučuje da preseli crkvu u drugo selo. Crkva je bila spašena i njeno novo mesto je bilo selo Popadić. Posle nekoliko godina, iz sela Popadić je prebačena u Ribnicu gde je dugo godina služila kao kapela. Davne 1905. godine, crkva je po četrvrti put raspakovana i prebačena u Planinicu. Iste godine je ponovo spakovana u svom originalnom izdanju i od tada joj se mesto sve do danas nije promenilo.
Za vreme Prvog svetskog rata, crkva brvnara je austrougarskim vojnicima služila kao bolnica gde su se lečili njihovi vojnici. Vojnici koji nisu preživeli su sahranjivani na brdu koje se nalazi u neposrednoj blizini crkve.
Crkva brvnara je drvene konstrukcije izgrađene na kamenim temeljima. Crkva je jednostavnog pravougaonog oblika sa južnom pevnicom i polukružnom oltarskom apsidom. Krov crkve je od biber crepa koji je otporan na sve vremenske uslove. Pod u oltaru je od betona, dok je ostali deo hrama od kamenih kvadratnih ploča.
Građevina poseduje zapadni i severni portal i tri prozorska otvora. Prozori u crkvi su sa originalnim ramom. Na crkvi se nalaze južna i zapadna vrata koja su ukrašena rozetama, tehnika intarzije koja podrazumeva umetanje drvenih pločica na ravnu površinu. Vrata su obojena jakom plavom bojom kako bi se naglasile površina i šare što im daje posebnu draž. Severni i južni prozori u crkvi posebno su ukrašeni daskom koja ima oblik dvostrukog latinskog slova es. Brvnara je spolja obojena oker masnom bojom. Ikone koje se nalaze u crkvi su iz različitih vremenskih perioda i preseljavale su se zajedno sa crkvom.
Zbog velike udaljenosti i teške pristupačnosti, služba se u crkvi odvija samo pet puta godišnje i to: na drugi dan pričešća, na praznika Svetog Vasilija Velikog, Svetu Trojicu, Veliku Gospoinu i Pokroviju.
