Svi pamtimo Nikolu Simića (1934-2014) kao jednog od naših najvećih glumaca ikada, „kralja komedije“, ali smo vrlo brzo zaboravili njegovog rođenog brata koji je bio takođe glumac. I to takvog talenta da je za njega znala čitava Jugoslavija.
U pitanju je glumac Slavko Simić.
Slavko Simić (1924-2007) debitovao je 1953. godine na sceni Srpskog narodnog pozorišta u Novom Sadu. Rođen je u Novom Bečeju, a živeo i radio najveći deo života u Beogradu u svom matičnom Jugoslovenskom dramskom pozorištu.
I nije samo glumio u pozorištu, nego je i bio predsednik Saveza dramskih umetnika Srbije u periodu od 1968. do 1973. Objavio je i svoje razgovore sa Ivom Andrićem. Dobio je pregršt nagrada od kojih se izdvajaju Vukova nagrada, Ćuran Zlatna kolajna, Zlatni lovor vijenac i td.
Slavkova prva filmska uloga bila je 1947. u ostvarenju pisanom prema tekstu Branka Ćopića „Živjeće ovaj narod“. Poznat je i po ulogama u Koštani, dečijoj seriji Na slovo na slovo, tu su i Bekstvo, Na rubu pameti, Višnja na Tašmajdanu, serije – Levaci, Majstori, Povratak otpisanih, Vruć vetar, Balkan ekspres 2, Otvorena vrata, Gore dole…
Bavio se i publicistikom i ostavio vredne zapise o Dobrici Milutinoviću i upravnicima JDP-a.
Poslednja njegova uloga bila je u filmu Slobodana Šijana “Siroti mali hrčki” iz 2003.
Slavko Simić je preminuo u 83. godini života u Beogradu 2007. godine.
